29 April 2013 | 
Author 
Η Μεγάλη Εβδομάδα των Χριστιανών, δεδομένης μάλιστα και της οικονομικής στενότητας που αντιμετωπίζει κάθε νοικοκυριό τα τελευταία χρόνια, είναι πλήρως εναρμονισμένη με την οικονομική κατάσταση η οποία επικρατεί σήμερα στον Α.Ο.Κ. ο οποίος περιμένει τη δική του «Ανάσταση» στον καθημερινό «Γολγοθά» τον οποίο περνάει η ομάδα. Για τους πιστούς η Ανάσταση του Κυρίου θα έρθει το βράδυ του Μεγάλου Σαββάτου (4/5) στις 12 με τις καμπάνες να ηχούν χαρμόσυνα και να μεταφέρουν από γειτονιά σε γειτονιά, από σπίτι σε σπίτι το μήνυμα της Ανάστασης του Θεανθρώπου με όλες τις θετικές πτυχές για τον απλό πολίτη.
Άγνωστο ωστόσο παραμένει πότε θα έρθει η «Ανάσταση» του Α.Ο.Κ., με τους προπονητές της ομάδας, τους ποδοσφαιριστές, τους συνεργάτες της αλλά και όλους όσους βρίσκονται μέσα στα αποδυτήρια καθημερινά να «σηκώνουν το δικό τους σταυρό του μαρτυρίου», να παλεύουν με νύχια και με δόντια προκειμένου να επιβιώσουν, με την κατάσταση βέβαια να έχει φτάσει στο απροχώρητο. Δεν είναι υπερβολή μάλιστα αν αναφέρουμε ότι για κάποιους που είναι στην ομάδα και έφυγαν αλλά και για κάποιους άλλους οι οποίοι, παρέμειναν ως «στηλοβάτες» για να κρατήσουν όρθιο τον Α.Ο.Κ., δίνουν μάχη με την καθημερινότητα, για την επιβίωση τη δική τους και των οικογενειών τους. Για τους περισσότερους από αυτούς η Μεγάλη Εβδομάδα που διανύουμε με δεδομένη την οικονομική κρίση που υπάρχει σήμερα στην ομάδα είναι η χειρότερη των τελευταίων ετών για τους ίδιους οι οποίοι άφησαν πίσω τον εγωισμό τους, και με δεδομένο το άδειο τους πορτοφόλι προσπαθούν να κρατήσουν την αξιοπρέπεια του Α.Ο.Κ. όσο πιο ψηλά γίνεται και την υπερηφάνεια του εκεί που πραγματικά αρμόζει σε μία ομάδα με την ιστορία της Ελαφράς Ταξιαρχίας του Βορρά.
Μαύρο Πάσχα για πολλούς στον Α.Ο.Κ.
Το Άγιο Πάσχα που έρχεται για τους περισσότερους οι οποίοι βρίσκονται εντός των αποδυτηρίων του Α.Ο.Κ. θα είναι το χειρότερο, αλλά ποιός νιάζεται; Αφού δεν υπάρχει καμία απολύτως προοπτική τουλάχιστον για το σήμερα αυτής της ομάδας αλλά και για το άμεσο μέλλον της έτσι όπως έχουν διαμορφωθεί οι συνθήκες μέχρι σήμερα. Όσες «κραυγές» αγωνίας κι αν έχουμε καταγράψει μέχρι τώρα από τους απλούς φιλάθλους και το μαύρο πανό που ανήρτησαν στο στάδιο «Ανθή Καραγιάννη» οι «Γαλάζιοι Αργοναύτες» ζητώντας να δοθεί άμεσα λύση στον Α.Ο.Κ. αλλά και τα ανάποδα πανό που κρέμασαν στο παιχνίδι με τον Βύζαντα Μεγάρων τα μέλη της Λέσχης Φιλάθλων, η υπάρχουσα τραγική κατάσταση δείχνει να μην είναι αναστρέψιμη τουλάχιστον για το άμεσο μέλλον. Ακούσαμε για επενδυτές αλλά και για ενδιαφερόμενους οι οποίοι αρχικά προέρχονταν από την «εγχώρια» Καβαλιώτικη αγορά, σε συνέχεια έφτασαν μέχρι τη Λάρνακα της Κύπρου, ταξίδεψαν μέχρι το ανατολικό μπλοκ και δεν ξέρουμε μέχρι που μπορεί να αναζητήσουμε διαβατήρια, στην ουσία «πλαστά» γιατί κανένας από όλους αυτούς που υποτίθεται ότι ενδιαφέρθηκαν, ή ενδιαφέρονται ή συνεχίζουν να ενδιαφέρονται για τον Α.Ο.Κ. δεν έδειξε το αληθινό του πρόσωπο. Σίγουρα κάποιοι εξ αυτών επιχείρησαν να προβάλλουν τα ονόματά τους στο όνομα της ιστορίας του Α.Ο.Κ., κάποιοι άλλοι έκαναν «τα δικά τους παιχνιδάκια», εξυπηρετώντας τα παιχνίδια κάποιων άλλων ενώ κάποιοι τρίτοι όσο και ειλικρινά αισθήματα κι αν είχαν, όσο και ειλικρινείς προθέσεις κι αν συνεχίζουν να έχουν για να ασχοληθούν με αυτή την ομάδα μάλλον κάτι φαίνεται ότι τους «τραβάει προς τα πίσω».
Συνέχεια της Μεγάλης Εβδομάδας
Το σίγουρο πάντως είναι ότι εκείνοι οι οποίοι βρίσκονται μέσα στα αποδυτήρια του Α.Ο.Κ. και την Μεγάλη Εβδομάδα που διανύουμε αλλά και πολλές άλλες «Μεγάλες Εβδομάδες» που θα ακολουθήσουν θα εξακολουθούν να κρατούν στα χέρια τους και στις καρδιές τους το δικό τους «σταυρό του μαρτυρίου» περιμένοντας καρτερικά τη δική τους «Ανάσταση», πολύ περισσότερο δε την Ανάσταση των οικογενειών τους. Μία Ανάσταση η οποία μπορεί ποτέ να μην έρθει γι’ αυτούς, όμως η Ανάσταση της υπερηφάνειας που διαθέτουν, καθημερινά είναι δεδομένη.
Ανάμεσα σε δύο «ληστές»
Κι αν κατά τη διήγηση των Ευαγγελιστών, ο Χριστός σταυρώθηκε ανάμεσα σε δύο ληστές, με τον δίκαιο ληστή να βρίσκεται εκ δεξιών του Κυρίου και τον κακό ληστή εξ αριστερών του το σίγουρο είναι ότι τέτοιες παραστάσεις φανερώνουν τους «ληστές» που επιχειρούν να σταθούν αριστερά και δεξιά μιας ομάδας, μιας ιστορίας, δεκάδων ανθρώπων, με τις οικογένειές τους οι οποίοι, στον σταυρό του μαρτυρίου δίνουν τη μάχη, δίνουν αγώνα καθημερινής επιβίωσης.
Διαρκώς πάνω σε ένα «φορείο»
Σίγουρα εδώ και καιρό και κυρίως εκείνοι οι οποίοι βρίσκονται στο πλευρό αυτής της ομάδας, ζουν από κοντά το πρόβλημά της, έχουν διαπιστώσει ότι η όλη κατάσταση βρίσκεται πάνω σε ένα φορείο με τους «ορούς» και τις «ενέσεις» να αποτελούν καθημερινό φαινόμενο. Όμως όλοι αναρωτιούνται: Μέχρι πότε άραγε; Οι τονωτικές ενέσεις οι οποίες δόθηκαν κατά καιρούς, από κάποιους “αφανείς ήρωες” που θέλουν και κρατούν την ανωνυμί τους, από τη Διοίκηση των Παλαιμάχων Ποδοσφαιριστών του Α.Ο.Κ., από μέρους του Διοικητικού Συμβουλίου του ερασιτέχνη, με τη βοήθεια των «Γαλάζιων Αργοναυτών» αλλά και της Λέσχης Φιλάθλων το μόνο που αποτελούν είναι ένα «φιλί ζωής» με ημερομηνία λήξης. Και τίποτε παραπάνω. Αυτό άλλωστε θα ισχύσει και μέσα στη Μεγάλη Εβδομάδα που διανύουμε με όλους τους προαναφερόμενους να έχουν αναλάβει τη δική τους πρωτοβουλία προκειμένου «να βγάλουν τα κάστανα απ’ τη φωτιά» έτσι ώστε κι εκείνοι οι οποίοι βρίσκονται μέσα στα αποδυτήρια της ομάδας, με τις οικογένειές τους να κάνουν ένα Πάσχα ανθρώπινο, ένα Πάσχα με «ζωγραφισμένο» το χαμόγελο στα πρόσωπά τους και όχι να περιμένοντας την Ανάσταση του Κυρίου με μαυρισμένες ψυχές και με πρόσωπα σκυθρωπά όσο υπερήφανα κι αν είναι αυτά. Η ομάδα κακά τα ψέματα περιμένει τη δική της πραγματική Ανάσταση.
Μία Ανάσταση η οποία ωστόσο δεν θα στηρίζεται πίσω από «θεατρινισμούς», μοντέλα μισαλλοδοξίας και υποτιθέμενους επενδυτές, αγοραστές ή μικρούς ή μεγάλους μετόχους οι οποίοι θα κοιτούν το δέντρο και θα αφήνουν στην άκρη ολόκληρο το δάσος. Κάποιοι θα πρέπει να τολμήσουν. Γιατί οφείλουν να το κάνουν. Γιατί αν δεν το κάνουν θα χρεωθούν τη σημερινή κατάντια του Α.Ο.Κ. και όλες τις περαιτέρω αρνητικές επιπτώσεις αυτής της ομάδας.
Π. Β. Π.
