KAVALAGOAL.GR

Πώς θα μπορούσε μία καριέρα να έχει διαφορετική πορεία; Όλα είναι θέμα αποφάσεων. Ο δρόμος του Στέλιου Σφακιανάκη ο οποίος μίλησε στο Gazzetta, δεν ήταν ποτέ εύκολος. Ήταν αυτός, όμως, που ο ίδιος χάραζε. Αντί για ΠΑΟΚ… Καβάλα κι αντί για Παναθηναϊκό… Ολυμπιακός!

Ακόμα κι αν στο Λιμάνι δεν έπαιξε τόσο όσο θα ήθελε, ακόμα κι όταν ο Ντούσαν Μπάγεβιτς ήθελε να τον δώσει στην Καλαμάτα για τον Οφορίκουε, ακόμα κι όταν οι πιθανότητες ήταν εναντίον του, εκείνος ήθελε να περπατήσει το δικό του μονοπάτι.

Ένας παίκτης που τίμησε όλες τις ομάδες που αγωνίστηκε. Ένας χαφ, με χαρακτηριστικό το πάθος του, τα ανεξάντλητα χιλιόμετρα μέσα στο γήπεδο και το σεβασμό που έβγαλε σ’ όποιο γήπεδο κι αν έπαιξε, άνοιξε την καρδιά του στο Gazzetta μιλώντας για πράγματα που δεν έβγαλε ποτέ από το… ντουλάπι της καρδιάς του.

Θέλω να ξεκινήσουμε από την αρχή. Θυμάσαι τα παιδικά σου χρόνια; Μεγάλωσες στην Ελλάδα, σωστά; Οι γονείς σου ήταν μετανάστες;

«Ναι, μόλις γεννήθηκα, ήρθαμε στις Κρηνίδες Καβάλας. Ο πατέρας μου δούλευε στην οικοδομή και στα χωράφια. Παλαιότερα είχε παίξει ποδόσφαιρο, αλλά ήταν άλλες εποχές τότε. Μεγαλώσαμε εδώ, πολύ ωραία χρόνια. Έχω έναν μεγαλύτερο αδερφό, περίπου 15 χρόνια διαφορά. Έπαιζε και εκείνος ποδόσφαιρο και ήταν πολύ καλός. Ίσως και καλύτερος από μένα. Έπαιξε αρκετά χρόνια στην Καβάλα, ακόμα και στις Σέρρες στην Α’ Εθνική. Ήταν κοντά στο να πάρει μεταγραφή στην ΑΕΚ αλλά χάλασε λόγω τραυματισμού. Ένας από τους βασικούς λόγους που ξεκίνησα το ποδόσφαιρο είναι ότι έβλεπα τον αδελφό μου».

Η μητέρα σου εργαζόταν ή ήταν στο σπίτι;

«Ήταν κυρίως στο σπίτι, αλλά τότε υπήρχαν τα καπνομάγαζα και δούλευε κι εκεί. Δύσκολες εποχές. Εργατικοί άνθρωποι οι γονείς μου, πάντα προσπαθούσαν να μας προσφέρουν τα καλύτερα. Ήταν ωραίοι άνθρωποι».

Είχες σκεφτεί ποτέ να ακολουθήσεις το επάγγελμα των γονιών σου ή ήξερες από μικρός ότι θέλεις να γίνεις ποδοσφαιριστής;

Από μικρός μόνο ποδόσφαιρο είχα στο μυαλό μου. Έβλεπα τον αδερφό μου να παίζει και ήθελα να τον ακολουθήσω. Ξεκίνησα σε μια ακαδημία που ήταν πολύ μπροστά για την εποχή – λεγόταν Ακαδημία Καβάλας και την είχε δημιουργήσει ο Μελεκίδης, ένας προπονητής με γερμανική φιλοσοφία. Εκεί δούλεψαν πολλά ταλέντα. Από εκεί βγήκε ο Θεόφιλος Νικολαΐδης, ήμασταν μαζί στην ακαδημία. Μετά πήγαμε μαζί στην ομάδα του Παγγαίου και μετά Καβάλα. Αυτός πήγε Παναθηναϊκό κι εγώ Ολυμπιακό. Ο αδελφός του για παράδειγμα πήγε στον Ιωνικό. Από εκείνη τη φουρνιά και οι 25 ποδοσφαιριστές μπορούσαν να κάνουν καριέρα. Δούλεψα από μικρός σε επαγγελματικό επίπεδο. Δεν είχα στο μυαλό μου κάτι άλλο. Δεν δούλεψα ποτέ στο χωράφι. Οι γονείς μου δεν μπήκαν στη διαδικασία να σκεφτούν κάτι άλλο. Ο πατέρας μου έβλεπε ότι αγαπώ την μπάλα και με στήριξε πάρα πολύ.

Το σχολείο σου άρεσε;

«Όχι ιδιαίτερα. Δεν το ήθελα το πολύ. Το πρώτο διάλειμμα ήταν η χαρά μου για να πάρω την εφημερίδα και να μάθω νέα περί ΠΑΟΚ, Ολυμπιακού, Ξάνθης κλπ».

Είχες ποδοσφαιριστές-πρότυπα – εκτός από τον αδερφό σου;

«Εκείνη την εποχή δεν είχε πολλά πράγματα να δεις στο ποδόσφαιρο. Είχα λατρεία με τον Στόιτσκοφ. Μετά με την Εθνική Γαλλίας, με τον Πλατινί και εκείνη τη γενιά».
Ποιος κατάλαβε ότι ήσουν για κάτι παραπάνω από την Ακαδημία;

Ποια ομάδα σου έκανε το πρώτο επαγγελματικό συμβόλαιο;

«Η Καβάλα. Είχα προτάσεις και από τη Δόξα Δράμας – κι ο ΠΑΟΚ με ήθελε. Ήρθε εδώ, με ζήτησε αλλά χάλασε τελευταία στιγμή. Τελικά, πήγα στην Καβάλα. Δεν είχα και πολύ λόγο στην απόφαση. Περισσότερο ο πατέρας και ο αδερφός μου αποφάσισαν. Δεν ασχολούμουν καθόλου».

Τότε ποια ήταν η διοίκηση στον ΠΑΟΚ;

«Ο Σαράφης είχε έρθει ως εκπρόσωπος του ΠΑΟΚ. Νομίζω ήταν καλό που δεν πήγα στον ΠΑΟΚ. Έκανα γεμάτη χρονιά στο Παγγαίο . Με βοήθησε σωματικά αλλά και να πάρω παιχνίδια στα πόδια μου.

Πώς ήταν η πρώτη σου σεζόν ως επαγγελματίας;

«Ήταν το πρώτο μου επαγγελματικό συμβόλαιο. Αυτό που ζητούσα από μικρός. Ήταν μια χρονιά δύσκολη για την ομάδα, καθώς έπεσε γρήγορα. Κακό για την ομάδα αλλά καλό για μένα γιατί μου έδωσε την ευκαιρία να παίξω χωρίς άγχος. Είναι διαφορετικό να έχεις πίεση. Τότε ο προπονητής είναι και πιο εύκολο να βάλει μικρότερα παιδιά».

Ποιον είχες προπονητή;

«Είχαμε ξεκινήσει με τον Άγγελο. Μετά ήρθε ο Μπαρτσόφ και αυτός που με στήριξε πραγματικά ήταν ο Τερζανίδης. Σ’ ένα παιχνίδι δεν ήμουν καθόλου καλός και είχα απογοητευτεί επειδή ήμουν μικρός. Μου είπε ορισμένα πράγματα στο δεύτερο και μετά ήμουν ο καλύτερος παίκτης. Μου άλλαξε την ψυχολογία. Ήταν ένα πολύ καλό timing επειδή μετά μπορεί να μην εξελισσόταν η χρονιά όπως ήθελα».Τι θυμάσαι από τον Αναστασιάδη;

«Με αυτόν έκανα την πρώτη μου προετοιμασία. Ήταν πολύ θρήσκος. Πολύ καλός άνθρωπος, σκληρή δουλειά, αλλά δεν πήγαμε καλά στα αποτελέσματα, κι έτσι δεν τον έζησα πολύ. Νομίζω μόνο 6-7 ματς πρόλαβε».

Το κλίμα στα αποδυτήρια, ειδικά όταν η ομάδα δεν πάει καλά, πώς επηρεάζει ένα παιδί;

«Ήταν σχολείο. Εγώ πήγα από το χωριό μου και έκανα το πρώτο μου επαγγελματικό συμβόλαιο. Τα έβλεπα κάπως απομακρυσμένα. Ψυχολογούσα και κοιτούσα αλλά δε συμμετείχα πολύ σε αυτό που γινόταν. Εγώ απλά υπήρχα και έκανα την προπόνησή μου – ήμουν πιο αποστασιοποιημένος. Δεν το έζησα όπως οι μεγάλοι που έχουν ευθύνες. Με στήριξαν οι μεγαλύτεροι παίκτες».

Πώς εξελίχθηκε η πορεία σου στην Καβάλα;

«Ήρθε ο Γιώργος Παράσχος και ξεκινήσαμε για πρωταθλητισμό, ώστε να ανεβάσουμε και πάλι την ομάδα. Κάναμε φοβερή χρονιά. Παίξαμε πολύ καλό ποδόσφαιρο για την εποχή. Ήταν ο Γιώργος Αθανασιάδης και ήρθαν ποιοτικοί παίκτες, όπως ο Χένγκαλ και ο Σουκασιάν, οπότε ανεβήκαμε γρήγορα».

Πώς είναι ο Παράσχος;

«Πολύ καλός ως άνθρωπος. Με βοήθησε πραγματικά πολύ στο κομμάτι της ψυχολογίας και μετά τον ξαναέζησα και στον ΟΦΗ. Είναι προπονητής που μπορεί να διαχειριστεί δύσκολες καταστάσεις. Ζήσαμε πολύ ωραίες στιγμές με τον Γιώργο».

Σε μια συνέντευξη που κάναμε στην Καστοριά για το Gazzetta, μας είχε πει «ούτε εγώ ξέρω πως άντεξα τόσα χρόνια»…

«Είναι πολύ ήρεμος ως άνθρωπος. Ό,τι και να κάνει θα κρατήσει την ηρεμία του και θα το πάει όπως το θέλει αυτός. Αυτό τον βοηθάει πολύ».

Στα αποδυτήρια, ήσουν από αυτούς που «φώναζαν» ή πιο ήρεμος;

«Εγώ δεν μπορούσα να ασχοληθώ με κανέναν άλλο. Μόνο με τον εαυτό μου. Καθόμουν μόνος μου και είχα τα γούρια μου. Που θα είναι συγκεκριμένα το μπουκάλι κλπ. Ο κάθε ποδοσφαιριστής έχει τα δικά του. Να με πορώσει κάποιος άλλος δεν γινόταν. Το έκανα μόνος μου. Μπορεί να τσαντιζόμουν κιόλας αν μου έλεγε κάτι κανείς. Είναι σε κάθε παίκτη».

Από την Καβάλα τι κρατάς;

«Έστω και σε κακή χρονιά μου έκανε καλό επειδή πήρα παιχνίδια στην Α’ Εθνική και ήμουν πιο έτοιμος για την Β’ Κατηγορία, όπου εκεί έκανα πρωταθλητισμό. Εκεί έπρεπε να σηκώσω βάρυ σε μικρή ηλικία και σε καλές εποχές της Β’ Εθνικής. Αυτό με βοήθησε να κάνω τη μεγάλη μεταγραφή την επόμενη χρονιά. Ήρθαν προσφορές από Ολυμπιακό, Παναθηναϊκό και ΠΑΟΚ. Ξεκίνησε η χρονιά στην Α’ Εθνική, έκανα αυτό που έπρεπε και έμαθα πως είχα αυτές τις προτάσεις. Εκείνες τις εποχές δεν είχες λόγο σ’ αυτά. Ένα βράδυ με πήραν και μου είπαν ότι φεύγω για Αθήνα. Δεν ήξερα καν που να πάω. Μάλιστα μου είπαν πως λίγο πριν υπογράψω υπήρχε τηλεφώνημα για να πάω σε άλλη ομάδα. Τότε την απόφαση την πήρε η διοίκηση. Εγώ ήθελα να παίξω σε μεγάλη ομάδα. Και οι τρεις ήταν μεγάλες. Αν πήγαινα στον Παναθηναϊκό, μπορεί η εξέλιξη μου να ήταν διαφορετική. Εκείνη την εποχή που πήγαν εγώ στον Ολυμπιακό έπαιξαν όλοι οι μικροί της ηλικίας μου στον Παναθηναϊκό. Γκούμας, Μπασινάς, κλπ. Εγώ όμως πήγα στον Ολυμπιακό και πήρα πρωτάθλημα. Έζησα τρομερές στιγμές και δεν μετανιώνω που πήγα στον Ολυμπιακό. Ήταν μεγάλο σχολείο που με βοήθησε στα μετέπειτα μου χρόνια. Απέκτησα εμπειρία και με βοήθησε στο κομμάτι της ψυχολογία και του mentality. Η πίεση στον Ολυμπιακό είναι τόσο μεγάλη που σε κάνει πιο δυνατό ως άνθρωπο. Ζεις καταστάσεις που δεν θα ζούσες πουθενά. Δεν είναι απλή ομάδα ο Ολυμπιακός. Είναι πραγματικά σχολείο. Πήρα τέσσερα πρωταθλήματα κι έκανα ένα νταμπλ».