4 June 2024 | 
Author 
Βρίσκεται ανάμεσα στις καλύτερες αθλήτριες στα 60 και 100 μέτρα με εμπόδια στην Ελλάδα. Η Σοφία Ιωσηφίδου, σε μια αποκλειστική συνέντευξη στο MAXMAG και στον Βασίλη Αλεξίου.
Κατάγεται από τη Νέα Καρβάλη, μια παραθαλάσσια κωμόπολη, δέκα χιλιόμετρα έξω από την πόλη της Καβάλας. Μεγάλωσε σε μια αθλητική οικογένεια. Η μητέρα της, αθλήτρια στον κλασικό αθλητισμό. Ο πατέρας της, προπονητής στον Ναζιανζό Νέας Καρβάλης.
Ασχολήθηκε με το ποδόσφαιρο, μέχρι που γνώρισε το στίβο, με τον οποίο δε χωρίστηκε ποτέ. Ονειρεύτηκε, πάλεψε, πέρασε χαρές, αλλά και δυσκολίες, έζησε τραυματισμό, αλλά αν κάτι τη χαρακτηρίζει, είναι ότι δε τα παράτησε ποτέ.
Με την ίδια να μη σταματάει λεπτό να ονειρεύεται, στοχεύει ακόμα πιο ψηλά. Αφιερώνεται σε αυτό που αγαπάει, διότι, όπως δήλωσε και η ίδια, “άμα θέλεις κάτι πραγματικά, κάποια στιγμή θα γίνει”.
Η Σοφία Ιωσηφίδου, λοιπόν, σε μια συζήτηση εφ ‘ όλης της ύλης, μας ανοίγει την καρδιά της.
Βρισκόμαστε λίγες μέρες μετά τη συμμετοχή σου στη “Διεθνή Συνάντηση Στίβου Παπαφλέσσεια“, που διεξάγονται στην Καλαμάτα από τον Μεσσηνιακό Γυμναστικό Σύλλογο 1888, το αρχαιότερο και ιστορικότερο αθλητικό σωματείο της Ελλάδας, υπό την αιγίδα του Συνδέσμου Ελληνικών Γυμναστικών Αθλητικών Σωματείων (ΣΕΓΑΣ), της αρχαιότερης ομοσπονδίας της χώρας μας. Μίλησε μας για την εμπειρία σου στο αγώνισμα των 100μ με εμπόδια.
Ήταν η τρίτη μου φορά που συμμετείχα στα “Παπαφλέσσεια”. Οι συνθήκες, για ένα περίεργο λόγο ήταν καλές, δηλαδή υπήρχε άπνοια, δεν μας ενόχλησε ο άνεμος. Όσο τώρα για τη δικιά μου την κούρσα, έκανα πάλι κάποια τεχνικά λάθη, λιγότερα από τις προηγούμενες φορές, και ελπίζω να τα διορθώσω. Βγήκα 6η, δεύτερη Ελληνίδα…
Ήσουν με την Ελισάβετ…
Ναι, με την Ελισάβετ την Πεσιρίδου.
Να πούμε πάντως, ότι στο ίδιο αγώνισμα, αντιμετώπισες αθλήτριες όπως η Anja Lukic και η Nooralotta Neziri, που έχουν κατακτήσει μεταξύ άλλων την 1η θέση στα 60μ με εμπόδια στο Κλειστό Πρωτάθλημα Κλειστού Στίβου στη Σερβία το 2024, και την πρώτη θέση στο ίδιο άθλημα, στο ετήσιο κλειστό πρωτάθλημα στίβου στη Γερμανία αντίστοιχα. Πώς αισθάνεσαι να αγωνίζεσαι ανάμεσα τους;
Η αλήθεια είναι ότι αυτούς τους αγώνες θέλω να βάζω πλέον από εδώ και πέρα στο καρνέ μου, με τέτοιες αθλήτριες, γιατί μόνο έτσι μπορείς να φτάσεις στο επίπεδο τους, δηλαδή με τέτοιες κούρσες. Να πιάνεις τον παλμό τους, να αντιλαμβάνεσαι το πως κάνουν ζέσταμα, το πως κάνουν αποθεραπεία, τα πιο μικρά, γιατί πλέον εκεί πρέπει να εστιάσεις, για να γίνεις καλύτερος.
Θέλω να σε πάω λίγο στο Βαλκανικό Πρωτάθλημα Κλειστού Στίβου, στο οποίο σε είχε καλέσει η Εθνική Ομάδα, όπως είχες αναφέρει και σε παλαιότερη συνέντευξη σου. Εσύ πως αισθάνθηκες όταν σε κάλεσε η Εθνική Ομάδα;
Χάρηκα πάρα πολύ, γιατί είχα από την Κ20 να μπω στην Εθνική Ομάδα. Έχω φτάσει 26 χρονών, οπότε μετά από 6 χρόνια, νιώθεις ότι αυτό που κάνεις ρε παιδί μου αυτά τα χρόνια, δε πάνε χαμένα, ότι κάποια στιγμή αποδίδει η προσπάθεια σου.
Είναι και οι Ολυμπιακοί Αγώνες ο στόχος, έτσι;
Ε εντάξει, πολύ μακρινός στόχος (γέλια).
Στόχος όχι τόσο, όνειρο ναι. Θέλω να πιστεύω ότι επειδή πατάω στα πόδια μου, και είμαι πολύ ρεαλίστρια, ότι είναι κάτι πολύ δύσκολο, τουλάχιστον για τώρα για το Παρίσι. Τώρα για το Λος Άντζελες το 2028, ποτέ δε ξέρεις.
Πάντως, τι σε εντυπωσιάζει στα εμπόδια ως άθλημα στο στίβο;
Είναι το όλο. Είναι από το θέμα της προπόνησης, που γίνεται η προπόνηση σου πολύ πιο ενδιαφέρουσα μετά με τις ασκησούλες. Υπάρχουν ασκησούλες που μπορείς να κάνεις. Υπάρχουν εκατομμύρια ασκήσεις που μπορείς να κάνεις στα εμποδιάκα.
Είναι και πιο παιχνιδιώδης, από το απλά να τρέχεις, μέχρι την ώρα του αγώνα.
Δηλαδή, δεν υπάρχει φαβορί στα εμπόδια, το κάθε εμπόδιο είναι σημαντικό. Μπορεί να σου ανατρέψει τα πάντα. Να χτυπήσεις, ή να χτυπήσει κάποια άλλη, να πέσει, το οτιδήποτε.
Είχες τραυματισμούς παλιά…
Είχα πέσει σε πανελλήνιο πρωτάθλημα Κ23, τελευταία χρονιά.
Ξεκίνησες από δρόμους ταχύτητας πριν πας στα εμπόδια…
Ναι ναι, μέχρι τα 18 μου έκανα 100 μέτρα απλά.
Τι μπορεί να κάνει έναν αθλητή να πει, πάω στα εμπόδια;
Ήταν μια κρίσιμη ηλικία νομίζω τα 18, κατέβηκα και στην Αθήνα για να σπουδάσω. Ή που θα σταματούσα τον αθλητισμό, ή θα έκανα κάτι διαφορετικό σε αγώνισμα. Οπότε το πιο κοντινό έτσι που συνδυάζει και ταχύτητα, θεώρησα ότι είναι τα εμπόδια. Βρήκα και μια καλή προπονήτρια, την Ιωάννα τη Σιώμου, που είμαστε ακόμα μαζί.
Οπότε, ξανά πήρε φωτιά η φλόγα μέσα μου ρε παιδί μου, για τον αθλητισμό, για τον στίβο.
Και είσαι και στην ίδια ομάδα (σσ: τον ΟΚΑ Καβάλας)
Ναι ναι.
Τα χρόνια στο ποδόσφαιρο
Ξεκίνησες ποδόσφαιρο από τον Ναζιανζό Νέας Καρβάλης. Θέλω να μας μιλήσεις για την ομάδα, και την περίοδο που ήσουν αθλήτρια ποδοσφαίρου.
Ξεκίνησα από πάρα πολύ μικρή ηλικία, νομίζω πήγαινα στην αρχή με τον μπαμπά μου, γιατί ήταν ο προπονητής σε κάποια τμήματα. Έτυχε να είναι και προπονητής δικός μου.
Μου άρεσε το ποδόσφαιρο από πάντα να το βλέπω, ή τον μπαμπά μου όταν έπαιζε, και τα αγοράκια. Και επειδή, λόγω της ηλικίας, σε εκείνη την ηλικία τα κοριτσάκια είναι πιο ψηλά από τα αγοράκια, τύγχανε να είμαι πιο καλή σε κάποια πράγματα, δηλαδή στο τέρμα ήμουνα πιο ογκώδης από τα αγοράκια που ήταν πιο κοντά από μένα. Άσχετα που μετά μπορεί να ‘μεινα στο ίδιο ύψος (γέλια).
